تستMMPI

پرسشنامه شخصیت چند مرحله ای مینه سوتا (MMPI) یکی از رایج ترین تست های روانشناسی در جهان است.
این تست توسط روانشناس بالینی استارک هاتاوی و روانپزشک اعصاب جی سی مک کینلی، دو عضو هیئت علمی دانشگاه مینه سوتا، ساخته شده است. این ابزار برای متخصصان سلامت روان برای کمک به تشخیص اختلالات سلامت روان ایجاد شده است.
از زمان انتشار آن در سال 1943، این آزمون چندین بار در تلاش برای حذف تعصبات نژادی و جنسیتی و دقیق تر کردن آن به روز شده است. آزمایش به روز شده، معروف به MMPI-2، برای استفاده در بیش از 40 کشور سازگار شده است.
این مقاله نگاهی دقیق‌تر به آزمایش MMPI-2، کاربرد آن و آنچه می‌تواند به تشخیص آن کمک کند، می‌اندازد.

MMPI-2 چیست؟

MMPI-2 یک فهرست خود گزارشی با 567 سوال درست و نادرست در مورد خودتان است. پاسخ های شما به متخصصان سلامت روان کمک می کند تا تشخیص دهند که آیا شما علائم بیماری روانی یا اختلال شخصیت را دارید یا خیر.
برخی از سوالات برای نشان دادن احساس شما در مورد شرکت در آزمون طراحی شده اند. سؤالات دیگر برای نشان دادن واقعی بودن یا کم یا بیش از حد گزارش شما در تلاش برای تأثیرگذاری بر نتایج آزمون در نظر گرفته شده است.
برای اکثر افراد، انجام آزمایش MMPI-2 60 تا 90 دقیقه طول می کشد.

آیا نسخه های دیگری وجود دارد؟

نسخه کوتاهتر آزمون، فرم بازسازی شده MMPI-2 (RF)، دارای 338 سوال است. این نسخه کوتاه شده زمان کمتری برای تکمیل نیاز دارد – بین 35 تا 50 دقیقه برای اکثر افراد.
محققان همچنین نسخه ای از این آزمون را برای نوجوانان 14 تا 18 ساله طراحی کرده اند. این آزمون که با نام MMPI-A شناخته می شود دارای 478 سوال است و در حدود یک ساعت تکمیل می شود.
همچنین نسخه کوتاه تری از آزمون برای نوجوانان به نام MMPI-A-RF وجود دارد. MMPI-A-RF که در سال 2016 در دسترس قرار گرفت، دارای 241 سوال است و می تواند در 25 تا 45 دقیقه تمام شود.
اگرچه آزمایش‌های کوتاه‌تر زمان‌بر کمتری دارند، اما بسیاری از پزشکان ارزیابی طولانی‌تری را انتخاب می‌کنند زیرا در طول سال‌ها تحقیق شده است.

برای چه کاری استفاده می شود؟

تست‌های MMPI برای کمک به تشخیص اختلالات سلامت روان استفاده می‌شوند، اما بسیاری از متخصصان سلامت روان برای تشخیص به یک آزمایش تکیه نمی‌کنند. آنها معمولا ترجیح می دهند اطلاعات را از منابع زیادی جمع آوری کنند، از جمله تعاملات خود با فرد مورد آزمایش.
MMPI فقط باید توسط یک سرپرست آزمون آموزش دیده اجرا شود، اما نتایج آزمایش گاهی اوقات در تنظیمات دیگر استفاده می شود.
ارزیابی MMPI گاهی اوقات در اختلافات مربوط به حضانت کودک، برنامه های سوء مصرف مواد، محیط های آموزشی و حتی غربالگری های شغلی استفاده می شود.

توجه به این نکته مهم است که استفاده از MMPI به عنوان بخشی از فرآیند صلاحیت شغلی باعث ایجاد اختلاف نظر شده است. برخی از مدافعان استدلال می‌کنند که این قانون مقررات قانون آمریکایی‌های دارای معلولیت (ADA) را نقض می‌کند.

مقیاس های بالینی MMPI چیست؟

آیتم‌های آزمایشی در MMPI به گونه‌ای طراحی شده‌اند که بفهمند در ده مقیاس مختلف سلامت روان کجا هستید.
هر مقیاس به یک الگوی روانی یا شرایط متفاوت مربوط می شود، اما همپوشانی زیادی بین مقیاس ها وجود دارد. به طور کلی، نمرات بسیار بالا ممکن است نشان دهنده یک اختلال سلامت روان باشد.
در اینجا توضیح مختصری در مورد آنچه که هر مقیاس ارزیابی می کند آورده شده است.

مقیاس 1: هیپوکندریازیس

این مقیاس شامل 32 آیتم است و برای سنجش اینکه آیا نگرانی ناسالمی برای سلامتی خود دارید طراحی شده است.
نمره بالا در این مقیاس می تواند به این معنی باشد که نگرانی در مورد سلامتی شما در زندگی شما اختلال ایجاد می کند و باعث ایجاد مشکلاتی در روابط شما می شود.
به عنوان مثال، فردی با نمره مقیاس 1 بالا ممکن است مستعد ابتلا به علائم جسمی باشد که دلیل زمینه‌ای ندارند، به خصوص در دوره‌های استرس بالا.

مقیاس 2: افسردگی

این مقیاس که دارای 57 گویه است میزان رضایت از زندگی شما را می سنجد.
فردی با نمره بسیار بالا در مقیاس 2 ممکن است با افسردگی بالینی سر و کار داشته باشد یا افکار خودکشی مکرر داشته باشد.
یک نمره کمی بالاتر در این مقیاس می تواند نشان دهنده این باشد که شما کناره گیری کرده اید یا از شرایط خود ناراضی هستید.

مقیاس 3: هیستری

این مقیاس 60 ماده ای پاسخ شما را به استرس، از جمله علائم فیزیکی و واکنش عاطفی به تحت فشار بودن، ارزیابی می کند.
مطالعات نشان داده‌اند که افراد مبتلا به درد مزمن ممکن است در سه مقیاس اول به دلیل نگرانی‌های طولانی‌مدت و افزایش سلامتی، امتیاز بیشتری کسب کنند.

مقیاس 4: انحراف روانی

این مقیاس در ابتدا برای نشان دادن این بود که آیا شما آسیب شناسی روانی را تجربه می کنید یا خیر.
50 مورد آن، رفتارها و نگرش‌های ضداجتماعی را علاوه بر تبعیت یا مقاومت در برابر قدرت، اندازه‌گیری می‌کند.
اگر در این مقیاس امتیاز بسیار بالایی کسب کنید، ممکن است تشخیص اختلال شخصیت را دریافت کنید.

مقیاس 5: مردانگی/زنانگی

هدف اصلی این بخش آزمون 56 سوالی استخراج اطلاعات در مورد تمایلات جنسی افراد بود. این از زمانی ناشی می شود که در آن برخی از متخصصان سلامت روان، جذابیت همجنس گرا را به عنوان یک اختلال در نظر می گرفتند.
امروزه، از این مقیاس برای ارزیابی میزان سازگاری شما با هنجارهای جنسیتی استفاده می شود.

مقیاس 6: پارانویا

این مقیاس که دارای 40 سوال است، علائم مرتبط با روان پریشی را ارزیابی می کند، به ویژه:
سوء ظن شدید نسبت به افراد دیگر
تفکر بزرگ
تفکر سفت و سخت سیاه و سفید
احساس آزار و اذیت توسط جامعه
نمرات بالا در این مقیاس می تواند نشان دهد که شما با یک اختلال روان پریشی یا یک اختلال شخصیت پارانوئید روبرو هستید.

مقیاس 7: روان پریشی

این مقیاس 48 آیتمی اندازه گیری می کند:
اضطراب
افسردگی
رفتارهای اجباری
علائم اختلال وسواس فکری اجباری (OCD)
اصطلاح «روان استنی» دیگر به عنوان تشخیص استفاده نمی شود، اما متخصصان سلامت روان هنوز از این مقیاس به عنوان راهی برای ارزیابی اجبارهای ناسالم و احساسات مخرب ناشی از آن استفاده می کنند.

مقیاس 8: اسکیزوفرنی

این مقیاس 78 ماده ای برای نشان دادن این است که آیا شما به یک اختلال اسکیزوفرنی مبتلا هستید یا احتمال دارد به آن مبتلا شوید.
به این موضوع توجه می‌کند که آیا توهم، هذیان، یا حملات تفکر بسیار آشفته را تجربه می‌کنید. همچنین تعیین می کند که تا چه حد ممکن است با بقیه افراد جامعه احساس بیگانگی کنید.

مقیاس 9: هیپومانیا

هدف از این مقیاس 46 ماده ای ارزیابی علائم مرتبط با هیپومانیا است، از جمله:
انرژی غیر مستقیم بیش از حد
گفتار سریع
افکار مسابقه ای
توهمات
تکانشگری
توهمات عظمت
اگر نمره 9 بالایی دارید، ممکن است علائم مرتبط با اختلال دوقطبی داشته باشید.

مقیاس 10: درونگرایی اجتماعی

یکی از افزوده‌های بعدی به MMPI، این مقیاس 69 موردی برون‌گرایی یا درون‌گرایی را اندازه‌گیری می‌کند. این میزانی است که شما به دنبال یا کناره گیری از تعاملات اجتماعی هستید.
این مقیاس از جمله موارد زیر را در نظر می گیرد:
رقابت پذیری
انطباق
ترسو بودن
قابل اعتماد بودن

در مورد مقیاس های اعتبار چطور؟

مقیاس‌های اعتبار به مدیران آزمون کمک می‌کند تا بفهمند پاسخ‌های یک آزمون‌دهنده چقدر واقعی هستند.
در موقعیت‌هایی که نتایج آزمایش می‌تواند بر زندگی فرد تأثیر بگذارد، مانند استخدام یا حضانت فرزند، افراد ممکن است انگیزه بیشتری برای گزارش دادن، کم‌گزارش کردن یا ناصادق بودن داشته باشند. این مقیاس ها به آشکار شدن پاسخ های نادرست کمک می کنند.

مقیاس “L” یا دروغ

افرادی که در مقیاس «L» امتیاز بالایی دارند، ممکن است با امتناع از تصدیق ویژگی‌ها یا پاسخ‌هایی که می‌ترسند آنها را بد جلوه دهد، سعی دارند خود را در نوری درخشان و مثبت نشان دهند.

مقیاس “F”

افرادی که در این مقیاس نمره بالایی می‌گیرند، ممکن است سعی کنند در وضعیت بدتر از آنچه که هستند به نظر برسند، مگر اینکه پاسخ‌های تصادفی را انتخاب کنند.
هدف این آیتم های آزمون نشان دادن تناقضات در الگوهای پاسخ است. توجه به این نکته مهم است که نمره بالا در مقیاس “F” همچنین می تواند نشان دهنده پریشانی شدید یا آسیب شناسی روانی باشد.

مقیاس “K”

این 30 مورد آزمون بر روی خودکنترلی و روابط متمرکز هستند. آنها قصد دارند حالت تدافعی یک فرد را در برابر سؤالات و ویژگی های خاص نشان دهند.
مانند مقیاس “L”، موارد در مقیاس “K” برای برجسته کردن نیاز افراد به مثبت دیده شدن طراحی شده اند.

مقیاس CNS

گاهی اوقات مقیاس “نمی توانم بگویم” نامیده می شود، این ارزیابی از کل آزمون اندازه گیری می کند که فرد چقدر به یک آیتم آزمایشی پاسخ نمی دهد.
تست هایی با بیش از 30 سوال بدون پاسخ ممکن است باطل شوند.

ترازو TRIN و VRIN

این دو مقیاس الگوهای پاسخی را شناسایی می‌کنند که نشان می‌دهد فردی که در آزمون شرکت می‌کند بدون در نظر گرفتن سؤال، پاسخ‌ها را انتخاب کرده است.

در الگوی TRIN (ناسازگاری پاسخ واقعی)، شخصی از یک الگوی پاسخ ثابت استفاده می‌کند، مانند پنج پاسخ «درست» و پنج پاسخ «کاذب».
در الگوی VRIN (ناسازگاری پاسخ‌های متنوع)، فرد با «درست» و «نادرست» تصادفی پاسخ می‌دهد.

مقیاس Fb

برای تغییر قابل توجهی در پاسخ ها بین نیمه اول و دوم آزمون، مدیران آزمون به 40 سؤال در نیمه دوم آزمون نگاه می کنند که معمولاً تأیید نمی شوند.
اگر به این سؤالات 20 بار بیشتر از پاسخ «نادرست» به «درست» پاسخ دهید، مدیر آزمون ممکن است به این نتیجه برسد که چیزی پاسخ‌های شما را تحریف می‌کند.
ممکن است خسته، مضطرب یا پریشان شده باشید، یا اینکه به دلیل دیگری شروع به گزارش بیش از حد کرده اید.
این تست می تواند سلامت روان یا مشکلات یادگیری اساسی را که یا مشاهده نشده اند یا کمتر گزارش شده است، آشکار کند. آزمایش اغلب می‌تواند این قطعات را با مواردی که مشاهده و تشخیص داده شده‌اند کنار هم قرار دهد تا معما را تکمیل کند که چرا یک فرد برای رویارویی با مشکلات به مواد روی می‌آورد، یا اینکه چرا یک فرد حتی پس از عواقب وخیم یا کاهش مداخلات به استفاده یا سوء استفاده ادامه می‌دهد. صورت گرفته اند. آزمایش روانشناختی اغلب زودتر از روان درمانی به ریشه یک مشکل روانی یا یادگیری می پردازد یا می تواند مشکل مشکوکی را که در روان درمانی دیده می شود زودتر تایید کند.

مطالب مرتبط